شبکه های کامپیوتری

مستندسازی بخش پسیو شبکه

مستندسازی بخش پسیو شبکه (Passive Network Documentation) به فرآیند ثبت، سازماندهی و نگهداری اطلاعات دقیق و به‌روز از تمام اجزای فیزیکی و غیرالکترونیکی زیرساخت شبکه های کامپیوتری اطلاق می‌شود.


هدف اصلی:

ایجاد یک منبع اطلاعاتی قابل اعتماد و همیشه در دسترس که مدیریت، توسعه، عیب‌یابی و نگهداری شبکه را تسهیل کند.


چه چیزهایی در این مستندات ثبت می‌شوند؟ (مباحث اصلی)

  1. کابل‌کشی (Cabling):
  • نوع کابل: Cat5e، Cat6، Cat6A، فیبر نوری (تک‌حالته/چندحالته) و غیره.
  • مسیر کابل‌ها (Cable Pathways): داکت‌ها، ترانکینگ، سینی کابل، مسیر عبور از سقف یا کف کاذب.
  • طول کابل‌ها: برای محاسبه‌ی افت سیگنال و مدیریت موجودی.
  • برچسب‌گذاری (Labeling): سیستم یکپارچه نامگذاری برای هر کابل در دو انتها (مثلاً از پچ پنل چه پورتی به سوئیچ چه پورتی متصل است).
  1. اتصالات و نقاط انتهایی (Connections & Termination Points):
  • پچ پنل‌ها (Patch Panels): موقعیت نصب، شماره پورت‌ها، نقشه‌ی اتصال به سوئیچ.
  • پریزهای شبکه (Wall Outlets/Data Jacks): موقعیت در نقشه‌ی ساختمان، شماره شناسه، پورت مربوطه در پچ پنل.
  • فیوژن‌ها یا کانکتورهای فیبر نوری.
  1. ساختار فیزیکی (Physical Structure):
  • رک‌ها (Racks/Cabinets): محل نصب، ابعاد، ماژولار بودن، سیستم برق و خنک‌کننده.
  • نقشه‌ی فیزیکی (Physical Map): نقشه‌ای که محل دقیق رک‌ها، پچ پنل‌ها، پریزها و مسیر کابل‌ها را در ساختمان نشان می‌دهد.
  • مدیریت فضای رک: چیدمان تجهیزات در رک (سوئیچ، روتر، سرور و…).
  1. زیرساخت زمین و حفاظت (Grounding & Protection):
  • سیستم زمین‌سازی (Grounding System).
  • محل و مشخصات محافظ‌های ولتاژ (Surge Protectors).
  1. تجهیزات غیرفعال مرتبط:
  • اتصالات زمین.
  • سیستم‌های خنک‌کننده رک.

خروجی‌های مستندسازی (چه چیزی تولید می‌شود؟)

  • نقشه‌های فیزیکی (اتوکد، ویزیو و…).
  • جدول‌های اتصال (Spreadsheets): مانند جدول “پریز A305 به پورت ۱۴ پچ پنل رک ۱ متصل است و آن پورت به پورت ۱۴ سوئیچ Core وصل شده است.”
  • بانک اطلاعاتی (Database): برای جستجو و مدیریت پیشرفته.
  • عکس‌ها و نمودارهای شماتیک از مسیرهای کابل و اتصالات.
  • سیستم برچسب‌گذاری استاندارد روی تمام اجزا.

چرا مستندسازی پسیو حیاتی است؟ (فواید)

  1. عیب‌یابی سریع (Fast Troubleshooting): اگر ارتباط یک کاربر قطع شود، به جای کشف فیزیکی مسیر کابل، مستندات به شما می‌گویند کدام کابل از کجا می‌آید و به کجا می‌رود.
  2. مدیریت تغییرات آسان (Easier Change Management): هنگام جابجایی، افزودن یا حذف کاربر، می‌دانید کدام پورت‌ها آزاد هستند و چگونه باید کابل‌کشی جدید را انجام داد.
  3. کاهش زمان توقف شبکه (Reduced Downtime): تشخیص و رفع مشکل به جای ساعت‌ها در دقیقه انجام می‌شود.
  4. پشتیبانی از برنامه‌ریزی و توسعه (Supports Planning): برای گسترش شبکه، می‌دانید چه ظرفیتی در کابل‌کشی موجود است و نیاز به سرمایه‌گذاری جدید کجاست.
  5. کاهش وابستگی به افراد خاص: دانش شبکه در مستندات متمرکز می‌شود، نه فقط در ذهن یک تکنسین.
  6. رعایت استانداردها: مستندات خوب بخشی از استانداردهای بین‌المللی مانند TIA/EIA-606-B برای مدیریت زیرساخت مخابراتی هستند.

نتیجه‌گیری:

مستندسازی بخش پسیو شبکه، اساس مدیریت حرفه‌ای یک شبکه است. این کار مانند نقشه‌ی گنج برای مدیران شبکه است که در زمان بحران (مثل قطعی) یا توسعه، مسیر درست را به آنها نشان می‌دهد. در استاندارد آموزشی Network+، آموزش این مهارت به معنای توانایی ایجاد و خواندن همین نقشه‌ها و جداول فنی است.

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *